Biografie

1957 • 1973 • 1992

“‘Het was me het jaartje wel’. Zo luidt de titel van Wim Kan’s tweede oudejaarsconference, waarmee hij glorieus 1957 in stapt. Dit radio optreden is het begin van een traditie die Kan en oudjaar verder onverbrekelijk aan elkaar verbindt. 1957 is het jaar waarin de Partij van de Arbeid bij de Kamerverkiezingen de grootste partij van het land wordt en dr. Willem Drees wederom de opdracht aanvaardt een kabinet te vormen. Op het wereldtoneel duurt de koude oorlog voort. Nasser annexeert het Suezkanaal en het vreemdelingenlegioen probeert heftig Algerije voor Frankrijk te behouden. De wet op het kijkgeld wordt ingesteld (ƒ 30, – per jaar) en de zendtijd van de televisie wordt bepaald op tien uren per week.”

(uit “De dagboeken van Wim Kan 1957-1968. De radiojaren“)

Ik werd op 19 mei 1957 geboren in Eindhoven1Eindhoven, op de kaart gezet door Frits Philips en Hub van Doorne (DAF). Mijn ouders hebben beiden bij Philips gewerkt, mijn moeder tot ze zwanger werd van mij, mijn vader tot hij in 1989 ‘met de VUT ging’.

De eerste jaren

Tijdens mijn eerste levensjaar verhuisden mijn ouders met mij naar Veldhoven en toen mijn peutertijd erop zat ging ik naar de kleuterschool2Op de eerste dag dat ik naar de kleuterschool ging (of liever, werd gebracht) ben ik binnen een uur na aankomst terug naar huis gelopen; ik vond er niks aan en wilde zo snel mogelijk weg, dus zette ik het op een huilen en liep via de kerk onze straat in. Thuis! Maar helaas vond mijn moeder dit niet zo’n goed idee en bracht mij weer terug naar school. Verder ging het wel en leerde ik van Marlie hoe ik de veters van mijn schoentjes moest strikken. Tijdens deze periode leerde ik fietsen3Met Gerrie (later Gerard) scheurden we op onze stepjes en fietsjes door de gangetjes achter de huizen of op onze sleetjes door de sneeuw op het pleintje vóór het huis, vooral in de strenge winter van 1963. Mijn eerste fietsje had geen remmen. De trappers bleven doordraaien, dus de enige manier om vaart te minderen was proberen de trappers langzamer te laten draaien door tegendruk te bieden. Ik ben er vaak mee uit de bocht gevlogen of onderuit gegaan. Soms kreeg ik nog een trap na van de doordraaiende trappers. Voordeel was wel dat ik net zo hard achteruit als vooruit kon fietsen, hoewel ik daar nooit het nut van heb gezien, noch de vaardigheid voor heb ontwikkeld. Ik bleek geen circusartiest maar theoretisch had dat met zo’n fiets gekund., kreeg ik een konijntje4dat ik Wipstaart noemde en dat vlak voor Kerst plotseling verdween omdat-ie ziek zou zijn; à la Flappie van Youp van het Hek. Mijn vader heeft het overleefd, maar toen de waarheid uiteindelijk boven tafel kwam, was mijn kinderhart gebroken en ben ik dat nooit vergeten. Waarvan akte. en vertelde men mij van alles, waaronder helaas ook veel leugentjes5Dat van die leugens en bedrog over sinterklaas, paashazen en andere sprookjes heb ik mijn ouders achteraf best kwalijk genomen. Dit kind wilde wel cadeautjes, maar geen eng en luidruchtig gebons op deuren en zeker geen intimiderende zwarte pieten en betweterige baardklazen. En dan nog niet bestaan ook! Belazerd door verklede buurmannen, familie en pepernoten. Ja, daaag.. Dat is niet veranderd.

Daarna ging ik naar de toenmalige Titus Brandsma lagere school6Op die Titus Brandsma school zaten alleen jongens. De meisjes waren ondergebracht in de naastgelegen – maar voor ons onbereikbare – Monseigneur Bekkers school. Op de middelbare school zou dat gelukkig veranderen. 😉. Behalve lessen volgen, knikkeren en op zondag braaf naar de katholieke kerk had ik natuurlijk, naast de gebruikelijke interesse voor autootjes7Wat ik nooit begrepen heb, is dat het merendeel van mijn speelkameraadjes onze Matchbox en Dinky Toys gewoon hardhandig door het zand reden of op andere wijze beschadigden. Ik was juist altijd heel voorzichtig zodat die mooie dingen mooi zouden blijven. en treintjes en Lego en zo, mijn eerste serieuzere hobby8Al vroeg werd ik geboeid door natuurschoon, en dan vooral door datgene dat vleugels had en dus behendiger 3D kon manoeuvreren dan wij. En beter fluiten, tsjilpen en kwetteren ook. Ik bekeek boeken met foto’s en plaatjes van vogels, leerde hun namen en tekende en kleurde ook zelf vogels die ik in mijn slaapkamer aan de muur hing, evenals opgezette exemplaren; geen idee meer waar die vandaan kwamen, maar dat vond ik mooi en dat kon toen nog., en voor die liefhebberij moest een volière9Eén van onze buurmannen had een heel mooie volière met een puntdak in de tuin staan. Dus. En hij wist hoe je – met een groot net – wilde vogels kon vangen. Bovendien was bij ons in het dorp een winkel waar ze vogels en zaad verkochten, dus bouwden mijn vader en ik samen ook een volière, en van allerlei vogelhuizen om die gevleugelde beestjes wat dichterbij te kunnen houden: kanaries in allerlei kleuren, een putter, twee vinken, een paar diamantduifjes, zebravinken en Japanse meeuwtjes. gebouwd worden. Al vroeg voelde ik de behoefte aan, en zag ik de voordelen van vrijheid10Ik hield ook een (Vlaamse) gaai die verbluffend goed de sirene van een ziekenwagen, huilende kinderen en krolse katten kon imiteren, en die ik uiteindelijk zou vrijlaten (luikje opengezet) omdat-ie naar mijn smaak toch teveel aangaf hoe klein zijn onderkomen was door niet zijn vleugels te gebruiken maar soms wel tegen het dak te fladderen: ik wil eruit!, juist voor vogels, die van zichzelf al in drie dimensies kunnen bewegen.
Wat ik ook graag deed was schaalmodellen van vliegtuigen, motoren en auto’s in elkaar prutsen; kon ik uren mee bezig zijn. De mooiste exemplaren heb ik nog steeds: bijvoorbeeld een Honda CB750 in schaal 1:6, en de Ferrari 312T in schaal 1:12 waarin Niki Lauda in 1975 wereldkampioen werd. Allebei van Tamiya11De Honda met een ketting bestaande uit echte schakels, en de Ferrari met zelfgemaakte veiligheidsgordels, remleidingen en bekabeling door de cockpit, en met mijn eigen rechterhand minutieus ingeschilderde GoodYear letters op de banden; dat alles zonder de huidige, noodzakelijke leesbril..

In de 6e klas haalde ik negens op mijn rapport voor Hoofdrekenen, Praktisch Rekenen en Vaderlandse Geschiedenis.
Vervolgens ging ik in 1969 naar de brugklas van het atheneum/gymnasium op het Rythovius College in Eersel waar ik, behalve Latijns en Engels, ook Brabants leerde; dè hedde ooit, war? Ge wit hoe dè git!

Ofwel: Heddegijdagezeedgehadjamindedawerkelukwoar?Hoedoedegijdahoedoedegijdahoeheddegijdagedoan?
Copyright © 2008 • Theo & Victor, Draadstaal. Houdoe hè.

Over ICT gesproken: mijn eerste goede herinnering aan een rekenmachine dateert uit begin jaren ’70. Een Texas Instruments van een paar honderd gulden, in het bezit van onze huisarts12Tevens vader van Frank, één van mijn vrienden, en die had allerlei leuke speeltjes zoals treintjes en platenspelers en brommers en zo. die overigens ook Bose speakers en een Marantz13En toen ik mijn eerste eigen Hi-Fi spul kon kopen, kocht ik natuurlijk ook een Marantz (Model 1040, heb ik nog steeds), met Sansui ES 200 speakers (en die heb ik ook nog). Nu heb ik Krell, Magnepan en Rel; Bose heb ik wel geprobeerd maar niet gekocht. receiver had. De eerste computer waarop ik begin jaren ’80 zelf een beetje leerde programmeren, in Basic, was de Commodore 64, wie kent ‘m niet.

Psychologie

Na een huwelijk waarop jarenlang het nodige was aan te merken, besloten mijn ouders in 1973 – het jaar van de energiecrisis, (met mijn Tomos 4L tijdens “autoloze zondagen” op de snelweg, want benzine slurpende auto’s waren op zondag14In 1973 ontdekte ik het autoracen, in het bijzonder Formule 1 met Jackie Stewart en François Cevert in hun Tyrrell, en op zondag luisterde ik dan ‘s middags naar het radionieuws om de uitslag van een Grand Prix te horen. taboe maar ‘brommers’ met een tweetaktmotor mochten rijden zoveel ze wilden; althans met bestuurder) – eindelijk de trouwringen te laten voor wat ze waren. Toen ik in 1976 mijn atheneum B diploma haalde vond ik het derhalve nodig om psychologie te gaan studeren. Omdat ik dacht dat ik dan zou kunnen doorgronden hoe de menselijke geest werkt, en begrijpen waar het tussen mijn ouders was misgegaan, maar dat bleek een illusie15Psychologie is geen exacte wetenschap; er zijn teveel theorieën die elkaar tegenspreken. Voor mij was dat de reden om te stoppen, alsmede het feit dat ik niet slechts een deelgebied wilde onderzoeken. Psycholoog kun je niet worden, dat ben je; je kunt hooguit je kennis verbeteren.. Naïef ook. Natuurlijk had ik moeten kiezen voor een exacte studie aan de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e), bijvoorbeeld werktuigbouwkunde, maar ik wilde ook iets verder van huis, want op kamers en zelfstandig. Zo kwam ik terecht op de Katholieke Universiteit, tegenwoordig Radboud UniversiteitFaculteit der Sociale Wetenschappen, in Nijmegen.

Muziek!

Van mijn zevende tot mijn twaalfde jaar kreeg ik van de Stichting Veldhovense Muziekschool ‘Algemeen Vormend Muziekonderwijs’ en aansluitend gitaarles16Naïef: Toen ik een jaar of tien was kwam ik op een middag uit de muziekschool waar ik gitaarles had gehad. Ik was met de fiets dus ik moest de gitaar mee vervoeren, maar voordat ik opstap word ik afgeleid door twee jongens die tegenover de muziekschool op een paadje tussen een akker en de achtertuin van een boerderij staan; ze zijn met een buks in de weer. Interessant. Ik wacht even om te kijken waar ze op schieten. Degene met de buks richt het wapen op mij en ik hoor even later de kogel op mijn bagagedrager afketsen. Goed gericht, denk ik, dat je van zo’n afstand zo’n dunne buis van een bagagedrager kunt raken.
Wist ik veel?
.
Al op de middelbare school werd ik tijdens het luisteren naar mijn favoriete muziek (The Beatles, Eagles, Randy Newman, Tony Joe White, J.J. Cale, Supertramp, Simon & Garfunkel, Pink Floyd, Led Zeppelin, en zo) steeds meer geboeid door de prachtige diepe klanken, en de verbinding van ritme en melodie, van de basgitaar. Later, in Nijmegen (Steely Dan, David Bowie, Joe Jackson, Miles Davis, Sting, Joan Armatrading, Yellowjackets, Brecker Brothers, Larry Carlton, en zo), zorgde mijn liefde voor muziek voor een vruchtbare combinatie van studie en examens, en repetities en optredens met de band. De zoektocht naar mijn plek in deze wereld leidde via een zwerftocht als bassist17Mijn eerste basgitaar was een Morris Jazz Bass die ik later fretloos heb gemaakt. Daarna kocht ik een Music Man Sabre omdat ik ooit op een geleende Stingray had gespeeld. Wat een prachtig geluid! Op die Sabre heb ik een maand moeten wachten vanwege een staking in de Rotterdamse haven. Na mijn HiWatt versterker kocht ik een Ampeg SVT 300 met 8 x 10″ Cabinet. Totaal 40 + 60 kg loodzware kwaliteit. Uiteindelijk verkocht ik de Music Man en verving hem door een Yamaha BB1000S die ik nog mooier vond klinken. in diverse bands18Mugshot, Dublin 8, Peto Peto, De Steile Wand, Sanger Afro, Take Off, Schikband, Groove!, Weatherwood van Nijmegen tot Amsterdam, in studio‘s19Met “Mugshot” hebben we opnames gemaakt bij de VARA voor de Tweemeter Sessies, en ook de opnames in Geronimo in Leiden die elders op deze pagina te beluisteren zijn. en op vele podia20Het grootste podium was met “Take Off” in de AMSTELHAL van het RAI-complex tijdens het Holland ANTI-RACISME Festival ’83 als voorprogramma van “Steel Pulse, uiteindelijk naar de overtuiging dat ik als uitvoerend muzikant in Nederland nauwelijks anders kon doen dan covers spelen in een dansorkest. En dat vond ik weer niks. Roem en succes was weggelegd voor maar enkelen, zoals de Frank Boeijen Groep en Doe Maar; zelf composities schrijven was kennelijk niet voor mij.
John Stokes ging terug naar Ierland, Peter Peetoom pleegde zelfmoord, en de overige pogingen met andere formaties21Geert Timmers werd later onder de naam Bob Fosko nog bekend met “De Raggende Manne“, maar met “De Steile Wand” was alleen het bezoek aan de Wisseloord Studios voor mij memorabel. Met Myrta Salesia (alias Sister Spliff) was ik ‘de enige witte’ in de band, en maakten we opnames in de studio van het “Metropole Orkest“. bleven onopgemerkt. Geen hits.

ICT

Ook de ivoren toren van de psycholoog, en het ontbreken van een wetenschappelijk raamwerk van theorieën die elkaar aanvullen, in plaats van een kakofonie van elkaar tegensprekende onderzoekers, leek bij nader inzien niets voor mij. En dat besef drong pas echt door na het behalen van mijn kandidaatsexamen toen ik reeds aan het doctorale traject van Sociale Psychologie was begonnen.
Het is gelukkig nooit te laat om te keren op een doodlopende weg. Dus ik stopte met psychologie en begon in 1983 alsnog aan een AMBI (Automatisering en Mechanisering van Bestuurlijke Informatievoorziening) opleiding.

Werk aan de winkel bij Van Heugten

Na die opleiding AMBI kon ik in 1985 beginnen met mijn eerste ICT-baan bij wat toen Raadgevend Technisch Buro Van Heugten B.V. heette. Op de Sint Annastraat in Nijmegen, met twee Apple Macintosh computers en een matrixprinter, de Apple ImageWriter. Hoezo, HDD of zelfs SSD? Nee, de Mac startte System 3.2 vanaf een 3,5” FDD (harde floppy?) met 400KB opslagcapaciteit, en een externe floppydrive om het document22Gemaakt met de basis software van Apple: MacWrite en MacPaint. op te bewaren.
Een collega was ’s middags bezig ponskaarten te laden om data te versturen naar het rekencentrum in Rijswijk zodat ’s nachts onder andere de transmissieberekeningen gedaan konden worden. De volgende ochtend konden die dan gebruikt worden in de bestekken voor het ontwerp van een ziekenhuis.

Programmeren en databases

Later programmeerde ik die berekeningen in Microsoft Excel23Versie 1.0 kwam op een beveiligde floppy die niet met standaard software was te kopiëren, natuurlijk om te verhinderen dat het programma zonder extra licenties tegelijk op alle computers was te gebruiken. (voordien Microsoft MultiPlan); een stuk sneller want men kon onmiddellijk de resultaten zien.
Ook schreef ik in het 4e generatie DBMS Omnis een componentenbegroting voor de afdelingen elektrotechniek en werktuigbouw. Lang geleden, tussen 1985 en 1993.
Anno nu zijn relationele databases nog steeds actueel, hoewel er voor de echt grote en complexe databases die heel veel data snel toegankelijk moeten hebben – van Google en Facebook en zo – Graph Databases worden gebruikt.

Netwerken

In die eerste jaren netwerkten we de computers aan elkaar, eerst met AppleTalk en Farallon PhoneNet connectors en 4-aderig telefoondraad. TCP/IP kwam nog nauwelijks aan bod. Later, in 1987, kwamen AppleShare en EtherTalk, en ‘Thin Ethernet’: één lange ketting (‘bus’ netwerk of ‘daisy chain‘), en die brak als er een schakel (connector of computer) tussenuit werd gehaald zonder dat de kabel werd doorverbonden. Dan had ineens niemand verbinding meer met het netwerk.
Gelukkig kwam daarna de nu nog steeds gebruikte ‘ster’ netwerk topologie. Daarbij worden alle computers en randapparatuur verbonden via een eigen medium (Ethernet kabel) naar een centrale netwerk ‘hub’. Die ‘hub’ evolueerde later via een passieve naar een actieve ‘switch’ die steeds ‘intelligenter’ en sneller werd (wordt).
Draadloos was toekomstmuziek, evenals laptops en mobiele telefoons en zo. Van een werktuigbouwkundige collega kocht ik in het begin van de jaren ’90 mijn eerste DECT-telefoon.

Byeee

Uiteindelijk moest de Apple Macintosh het veld ruimen. Vanwege de prijs (“geen Rolls Royces voor typistes”, was de stelling van de directeur) en het gebrek aan zakelijke en compatibele software. AutoCAD en personeelsadministratie waren alleen voor MSDOS en/of het opkomende Windows beschikbaar. De Mac bleek niet zo inzetbaar voor een technisch adviesbureau.
Toen er arbeidsplaatsen verloren gingen vanwege bezuinigingen, moest eind 1993 ook de Apple systeembeheerder wijken. Solliciteren dan maar! Bij Apple nesten zoals ik dat toen noemde. Gelukkig vond ik snel een nieuwe baan.

De VARA

In 1994 heb ik vervolgens met veel plezier een jaar bij de VARA (Omroepvereniging aan de Heuvellaan in Hilversum) gewerkt. De afdeling Automatisering zocht voor bepaalde tijd iemand die breed inzetbaar was, zodat de vaste medewerkers van de afdeling zich konden richten op de technische implementatie en ondersteuning van een nieuw financieel pakket. Ik was operator, deed helpdesk en systeembeheer, en eigenlijk alle voorkomende ICT klussen. Heerlijk!

Reizen

Het dagelijkse reizen deed ik met de auto of de motor omdat de VARA lastig te bereiken bleek met het openbaar vervoer. Vanwege de drukte op de wegen besloot ik, in goed overleg met de afdeling, om soms vroeger en andere keren later aanwezig te zijn. Dan vertrok ik ‘s middags weer vóór 15:00 uur of na 19:00 uur om de files op de weg en over de Rijn en de Waal te ontlopen.
Ik vond het toen ook al behoorlijk ergerlijk en zinloos om zoveel tijd kwijt te zijn aan woon-werkverkeer24En ik snap er nog steeds weinig van dat de meeste mensen en/of bedrijven toch kiezen voor de 9-tot-5 mentaliteit. Elke dag in die verschrikkelijke file? Wil echt iedereen rond zes uur aan het avondeten?. Heen en weer, heen en weer.

BN’ers als collega

Paul Witteman, Sonja Barend, Felix Meurders, Paul de Leeuw, Kees Driehuis, Jack Spijkerman, Astrid Joosten, Frans Klein, Jan Douwe Kroeske, Siebe de Steenwinkel, Kathleen Warners, Henk Westbroek, Ivo de Wijs, Coen Verbraak, Boudewijn Büch, Midas Dekkers. Ik kijk er nog altijd met heel veel genoegen op terug.

IDTV

Mijn laatste vaste dienstverband was van 1995 tot 2013 bij IDTV Film & Video Productions B.V. in Amsterdam waar ik voor de tweede keer aan de wieg stond van (het opbouwen van) een afdeling Automatisering: Informatie & Communicatie Technologie.
Harry de Winter zat er met z’n teams verspreid over vijf panden aan de Sarphatikade, dus de eerste twee jaren was dat veel trappenlopen, vaak met handenvol dozen met computers en randapparatuur van bijvoorbeeld 2e verdieping nummer 12 naar de zolder van nummer 10. Trap op, trap af met spul, voordeur uit, andere voordeur in, trap op met spul, trap af; geen liften, geen netwerk. Mooie plek maar toch blij dat we in 1998 naar een groter pand verhuisden in Diemen-Zuid (waar toen ook het onvolprezen xs4all zat, dat anno 2021 helaas overgenomen en geconfisqueerd zou worden door KPN) om een jaar later wederom te verhuizen, nu naar een eigen pand op de Eekholt, ook in Diemen-Zuid. Met liften en de mogelijkheid om zelf een netwerk aan te leggen, met switches en servers en printers en zo. En een internet connectie25In de tweede helft van de jaren ’90 verscheen er elke week een lijstje met nieuwe websites in Nederland, en in 1998 werd Google opgericht. Bijna onvoorstelbaar dat ‘het internet’ nog maar zo kort bestaat
De Eekholt 2 is afgebroken en de Eekholt bestaat niet meer; tegenwoordig heet het daar Willem Dudokhof en Piet Mondriaansingel.

Van Apple Mac OS 9 naar Microsoft Windows XP

Tot 2003 hebben we ook daar met Apple Macintosh gewerkt (toen Steve Jobs terugkeerde bij Apple kwamen de kleurige iMacs op de markt), totdat we bij een tweede vervanging voor de keuze stonden om met Apple te switchen naar OS X of te kiezen voor de veel goedkopere Intel PC‘s met Windows XP.
Windows leek veel eenvoudiger te implementeren en vriendelijker te onderhouden op een bedrijfsnetwerk. Daarnaast bood Microsoft met TechNet en MSDN een scala aan informatie en hulpmiddelen om PC’s op een netwerk te ondersteunen – veel meer dan Apple op enig moment – dus de beslissing was relatief snel genomen. Windows XP bleek een goede keuze.
Enkele servers waren reeds gebaseerd op UNIX of Windows NT, en ook de financiële afdeling werkte noodgedwongen al jaren met pakketten die alleen onder MS-DOS of Windows verkrijgbaar waren.
De migratie, c.q. transitie of conversie van Mac naar Windows vergde natuurlijk enige voorbereiding en het nodige testwerk maar verliep uiteindelijk vlekkeloos en binnen één weekeinde, voor meer dan 300 medewerkers.

Van Diemen-Zuid naar Amsterdam-Noord

Toenmalig directeur Frank de Jonge vond het wel een goed idee om wederom te verhuizen, nu van Diemen-Zuid naar het Kraanspoor op het voormalige NDSM-terrein in Amsterdam-Noord. Nieuwe gebouwen, nieuw elan. Van 2005 tot 2006 zijn we druk geweest met de planning, de voorbereiding, en de uiteindelijke verhuizing.
De eerste winter (Harry was dus al lang weg) was het ijzig koud binnen, en de eerste zomer was het nogal benauwd, omdat de beoogde warmtekrachtkoppeling met het water in het IJ (nog) niet goed functioneerde.
Ook leverde de installateur een veel te kleine airco voor de serverruimte, zodat we die moesten koelen door de ramen open te zetten, en na een stormachtige herfstnacht was de binnen gevel van de serverruimte de gang op geblazen. Van dat soort dingen.
Ik heb er mij nooit erg lekker gevoeld, ook omdat het pand de eerste jaren in de winter nogal lastig te bereiken was: via de veerpont over het koude water en daarna lopend over opgebroken en gladde wegen om het HEMA-hoofdgebouw heen, bij gebrek aan een brug die (nog) niet was gebouwd.

Nog meer BN’ers als collega

Harry de Winter, Frank de Jonge, Shula Rijxman, Pieter Jan Hagens, Rolf X Wouters, Angela Groothuizen, Thé Lau, Boudewijn Büch, Theo van Goch, Gijs van de Westelaken, Henk Spaan, Rob Kamphues, Owen Schumacher, Rik Felderhof, Hans Dulfer, Georgina Verbaan, Hugo Borst, Isolde Hallensleben, Maaik Krijgsman, Maria Goos, Rob Muntz, Roel Reiné, Gert Jan Dröge, Maarten Spanjer, Ronald Koopmans, Ruud Koornstra…

6601rs12 ICT Services

Toen ik voor de tweede keer in mijn leven bij een verandering van management c.q. bedrijfsstrategie werd wegbezuinigd*, en bovendien de leeftijd van 55 levensjaren ruim overschreden had, was het in 2016 – na een bezinningsfase c.q. Spiritual Tour van twee weken in mijn eentje door de Ardennen, de Eifel, het Saarland en de Pfalz – weer tijd voor een eigen onderneming.
Niemand, qua werkgever, wil kennelijk iemand met mijn ervaring. Maar hé, elluk nadeel heb ze voordeel want ik heb eindelijk geen baas meer. Als er fouten worden gemaakt maak ik die vanaf nu zelf; ik draag zelf de verantwoordelijkheid voor deugdelijk werk en nu ben ik zelf degene die de kwaliteit mag leveren die ik altijd zo nastreef.
Van 1988 tot 2002 had ik een eigen bedrijf onder de naam ABC TextService (VOF) waarmee ik systeem- en netwerkbeheer klussen deed voor Apple bolwerken zoals DTP– en reclamebureaus, ScreenTime Entertainment, en ook Rijkswaterstaat. Vanwege de fulltime aandacht die mijn laatste werk(gever) vroeg, ben ik met deze werkzaamheden gestopt.

Baas in eigen toko

In 2016 werd het dus weer tijd om mij opnieuw onder eigen vlag nuttig te maken, maar vooral bezig te zijn met wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. Als er nu iets wordt besloten ben ik als eerste op de hoogte, want ik neem die besluiten zelf en het is bovendien mijn tijd, mijn toko. Als ik iets niet kan oplossen kost het mijn klanten niets. No cure no pay. En zo hoort het ook. That’s IT. Tijd voor Rodja Enterprises en 6601rs12 ICT Services. ZZP’er uiteindelijk, dus toch weer. Ondertussen met meer dan 35 jaar professionele ervaring.
Die ervaringen en interesses zijn nog steeds voornamelijk in de breedte26Vanaf 2014 ben ik me ook bezig gaan houden met het bouwen en onderhouden van websites, waaronder die van mijzelf (6601rs12 ICT Services, Hans Groener, van onze hond Rodja) en van klanten. en niet zozeer in een specialisme. Dat is vaak een voordeel vanwege het grote overzicht en het brede algemene, maar soms een beperking als er veel van een specifieke kennis wordt gevraagd. Een specialist kan dan uitkomst bieden.
Dus als u een Android of backend PHP ontwikkelaar zoekt, of een keuze wilt maken tussen grunt of gulp of webpack, of een JavaScript Framework, moet u niet bij mij zijn. Zoek een specialist!
Ik kan u daarentegen wel helpen met het beantwoorden en oplossen van het merendeel van uw overige ICT vragen en problemen.

Zo lang ‘t nog kan

De foto van die zonsondergang heb ik gemaakt vlakbij Agnanti Hotel Apartments, Afissos, Griekenland en geeft een mooi beeld van hoe ik mijn leven zie: het hele kleurenspectrum van (infra)rood tot (ultra)violet, van zwart tot wit en van donker tot licht zit erin; het begin van een zwoele avond vóórdat uiteindelijk het licht uitgaat, nagenietend van een mooie dag en een rijke ervaring…

Muziekje d’rbij?

The Cause
What Goes Up

Words and Music by John Stokes • Performed by Mugshot • Vocals, Guitar: John Stokes • Keyboards: Trevor Knight • Bass: Hans Groener • Drums: Hans van der Zwalum. 1981, Studio Geronimo, Leiden.


6601rs12 ICT Services Wijchen

In 1994 verkocht De Winter vijftig procent van de aandelen IDTV aan Chrysalis Records en in 1996 de tweede vijftig procent aan VNU. IDTV nam daarna van het Belgisch DD, DD Nederland over. De Winter werd voorzitter van de Raad van Bestuur en hield zich tot 2001 bezig met IDTV International. Na de uitkoop van VNU verkocht Chrysalis IDTV aan ALL3MEDIA, dit was tevens het moment dat De Winter definitief IDTV verliet.

Bron: Wikipedia


* ALL3MEDIA heeft in de jaren vóór 2014 veel vaste medewerkers van IDTV ontslagen (functie elders, zelf zoeken, doei) en vervangen door Britse staf of goedkopere uitzendkrachten en stagiaires.